کاپادوکیا

کاپادوکیا شهری باستانی در منطقه نیمه خشک مرکز آناتولی در کشور ترکیه است. این منطقه امروزه در بین شهرهای نوشهیر، نیغده، کرشهیر، آکسرای و قیصریه قرار دارد. این منطقه تاریخی به دلیل داشتن دودکش های افسانه ای اش بسیار محبوب و معروف است. کاپادوکیا تقریبا 735 کیلومتر از استانبول فاصله دارد. این شهر در سال 1985 از طرف یونسکو به عنوان میراث فرهنگی جهان ثبت شد. کاپادوکیا در زبان ترکی به معنای سرزمین اسب های زیبا می باشد. این شهر یکی از سه شهر صخره ای در جهان بوده که در اثر فعالیت های آتش فشانی کوه های این منطقه و خروج گدازه های آتش فشانی به وجود آمده است.  این گدازه های سخت شده، به شکل های مخروطی، قارچ مانند، دودکشی و ستونی تا ارتفاع حدودا 40 متر تا آسمان پیش رفته اند. علاوه بر عوامل طبیعی، انسان ها نیز نقش مهمی در شکل گیری این منطقه داشته اند. درباره مجتمع های تونلی زیر زمینی این منطقه، 8 داستان متفاوت بیان می شود که در صورت سفر به کاپادوکیا، آن ها را می شنوید. حدود ۱۸۰۰ تا ۱۲۰۰ قبل از میلاد و در اوایل دوران هیتیته  ، انسان ها در منطقه گرومه ساکن شدند. بعدها منطقه کاپادوکیای ترکیه مرز بین امپراتوری های بزرگ شد. کاپادوکیا ابتدا مرز یونان و ایران و بعدها یونانیان بیزانتین شد. این موقعیت های سیاسی اهمیت امنیت و مخفی شدن در این ناحیه برای مردمی که در کاپادوکیا زندگی می کردند را افزایش داد. به همین سبب، آن ها شروع به کندن زمین و ساختن شهرهای زیرزمینی کردند. در اوایل دوران مسیحیت، این سایت تبدیل به پناهگاه مذهبی شد. در قرن چهارم، مسیحیانی که از آزار و اذیت حکومت رم فرار کرده بودند، وارد این منطقه از ترکیه شده و به تاسیس جوامع مسیحی پرداختند. به همین علت در قسمتی از این سایت می توانید آثار مربوط به دوره اول مسیحیت را مشاهده کنید. پس از آن، راهب ها آمدند و کاخ ها و صومعه ها را گسترش داده و نقاشی دیواری بیزانتی به نام فرسکو را در کلیساهای درون غارها کشیدند. این کلیساها به قرن هفتم میلادی مربوط می شوند و همچنان سالم هستند.

فرهنگ و آداب و رسوم کاپادوکیا

موقعیت خاص جغرافیایی ترکیه، باعث شده فرهنگ این کشور ترکیبی از فرهنگ آسیایی و اروپایی باشد. به طور کلی ترک ها افرادی بسیار خونگرم و خانواده دوست هستند. اجتماعی بودن این افراد به محض سر به ترکیه نظر شما را به خود جلب می کند. ترک ها از صحبت درباره تاریخ و فرهنگ کشورشان احساس لذت و افتخار می کنند. آن ها به دستورات اسلام پایبند بوده و در تک تک باورها و علایق شان می توان ردپای سنت های اسلامی را مشاهده کرد. علاوه بر این ها، تعصب خاصی بر روی زبان ترکی دارند و معمولا یا زبان انگلیسی را به خوبی نمی دانند یا ترجیح می دهند به انگلیسی صحبت نکنند.